Húsmæðraorlof

Jæja, það nálgast óðfluga að ég komist í langþráð húsmæðraorlof. Ég verð að heiman í rúma viku án hunds, barna eða eiginmanns og ég held að ég þurfi ekki að taka fram hversu mikið samviskubit ég hafði fyrir að ákveða þetta. Sjálfselskan í mér og eigingirnin áttu ekki takmörk í mínum eigin huga. En minn elskulegi, skilningsríki og umhyggjusami eiginmaður hótaði líkamsmeiðingum ef ég færi ekki... ég gæti nú fyllst grunsemdum yfir því hversu mikið hann vill losna við mig. En ég semsagt er á leiðinni í borgina og þaðan til tengdaforeldranna og svo á miðvikudaginn í sumarbústað með kolklikkuðum skröppurum og þar verða rassar skrappaðir af. Ég hlakka til að vera alein með sjálfri mér en það verður spennandi að sjá hversu lengi ég næ að vera það áður en ég annað hvort hringi heim eða geri einhverja vitleysu eins og að passa annara manna börn.