Jólakortin....

Er farin að taka niður pantanir fyrir heimatilbúin jólakort.... Endilega hafið samband ef þið viljið senda persónuleg og falleg jólakort í ár.

Sko hann!!

Ég tek hattinn ofan af fyrir honum!! Það mættu fleiri taka hann til fyrirmyndar!


mbl.is Fyrsta afsökunarbeiðni stríðsglæpamanns
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Einn góður...

Hilda er bareigandi í Berlín. Til þess að auka veltuna þá ákveður hún að leyfa dyggum viðskiptavinum—sem flestir eru atvinnulausir alkar—að drekka út á krít.
Hún skráir allt sem drukkið er í þykkan kladda. Þegar þetta þægilega fyrirkomulag spyrst út þá flykkjast nýir viðskiptavinir á barinn. Frelsi fólks til þess að njóta augnabliksins og borga seinna gefur Hildu valið tækifæri til þess að hækka verðið á vinsælustu veigunum, bjór og víni
Salan eykst gífurlega. Ungur og efnilegur lánafulltrúi í hverfisbankanum gerir sér grein fyrir að þessar skuldir viðskiptavinanna eru framtíðarverðmæti. Hann hækkar því yfirdráttarheimild Hildu í bankanum. Lánafulltrúinn telur þetta vandræðalaust vegna þess að skuldir alkanna eru haldgóð veð.
Í höfuðstöðvum bankans breyta sérfræðingar í æðri peningalist þessum viðskiptaskuldum í Drykkjuskuldabréf, Alkabréfavafninga og Gubbuafleiður. Þessi verðbréf—sem virt áhættumatsfyrirtæki hafa (gegn þóknun) stimplað AAA gæðastimpli—ganga síðan kaupum og sölum út um allan heim. Raunverulega skilur enginn hvað nöfn bréfanna þýða eða hvernig þau eru tryggð. Samt sem áður halda þau áfram að hækka. Þau eru metsöluvara.
Einn góðan veðurdag, þrátt fyrir að bréfin séu enn á uppleið, þá ákveður áhættusérfræðingur bankans að nú sé tímabært að drykkjuhrútarnir á bar Hildu borgi eitthvað upp í skuldirnar. Þeir geta það hins vegar ekki. Hilda getur því ekki staðið í skilum við sína skuldunauta og lýsir yfir gjaldþroti. Drykkju- og Alkabréf falla um 95%. Gubbubréfin gera betur og ná stöðugkeika eftir 80% fall. Nýr veruleiki blasir við hjá fyrirtækjum sem seldu barnum á lánakjörum og hafa jafnvel líka fjárfest í fyrrnefndum bréfum. Heildsalan sem seldi Hildu vín er gjaldþrota og fyrirtækið sem seldi bjórinn er yfirtekið af keppinauti.
Eftir dramatísk fundahöld og andvökustundir sem standa samfleytt í marga sólarhringa þá ákveða stjórnvöld að bjarga bankanum.
Nýr skattur er lagður á. Bindindismenn eru látnir borga brúsann.

Þunglyndi.

Ég er lífsglöð, bjartsýn og sátt við tilveru mína. Sumir myndu jafnvel lýsa þessu ástandi mínu sem hamingju. Samt er alltaf einhver undirliggjandi depurð, jafnvel sorg þegar verst lætur, sem dregur úr þessari sátt minni. Af hverju það stafar veldur mér hugarangri á stundum sem þessari þegar ég finn fyrir þessari sorg sem á sér enga ástæðu í þeim aðstæðum sem ég er stödd en það bíta ekki á hana nein rök. Hún er bara þarna og grefur um sig þangað til ég er gegnsýrð og máttlaus. Ég hef aldeilis afbragðs rök gegn því að vera sorgmædd.

Ég er hamingjusamlega gift góðum manni sem er jafnmikill vinur minn og hann er elskhugi minn, honum get ég treyst fullkomlega fyrir sjálfri mér og öðru sem mér viðkemur. Ég sé fram á að eldast með honum án þess að þessar tilfinningar dofni eða breytist í andstæður sínar. Ég á fjögur heilbrigð og afspyrnu falleg börn sem eru vel gefin og kurteis. Ég er stolt af afkvæmum mínum og get fullvissað sjálfa mig um að ættin deyji ekki út og afkomendur mínir muni lifa af í baráttu lífsins. Ég á hús sem ég get með sanni kallað heimili mitt, stað í heiminum þar sem ég finn fyrir öryggi og friði. Hvað meira gæti ég óskað mér?

Þessari sorg eða depurð tengi ég oftast við glötuð tækifæri unglingsáranna, missi á frelsi ungdómsins. Samt eru rök á móti þeirri hugsun því ég veit að tækifæri æskunnar stóðu mér til boða eins og hvers annars, jafnvel fleiri tækifærum en mörgum öðrum því ég er vel gefin og allt sem ég tek mér fyrir hendur heppnast vel. En ég tapaði þessum tækifærum því ég kunni ekki að fara með frelsið og trúði ekki á mátt minn eða megin. Ég þekkti sjálfa mig ekki og mér leið ekki vel í eigin skinni. Ég leitaði á náðir Bakkusar og eyddi mínum dýrmætustu árum með honum. Ég barðist fyrir tilverurétti mínum með andfélagslegri og á stundum ólöglegri hegðun með misgóðum árangri. Ég varð ólétt þrátt fyrir að halda að ég gæti ekki eignast börn og ákvað þess vegna að eiga barnið. Ekki vegna mín, því ég vildi á þessum árum ekki verða móðir eða bera ábyrgð, heldur vegna barnsins sem greinilega Æðri Máttur vildi troða í heiminn. Það kom í ljós að barnið var ekki eitt heldur tvö þannig að þegar ég gerðist móðir var það tvöföld ábyrgð og að mér fannst tvöfaldar áhyggjur. Ég reyndi á þeim árum að gera allt rétt en þegar ég þekkti ekki sjálfa mig né hafði áhuga á því, hvað þá líkaði við sjálfa mig varð þetta allt of erfitt og ég leitaði á náðir Bakkusar aftur. Æðri Máttur ákvað að grípa inn í aftur með því að gefa mér annað barn. Og þar sem ég ein hafði um það að segja hvort það barn kæmi í heiminn ákvað ég, í þrjósku minni og uppreisn að það myndi líta dagsins ljós. Ég var skíthrædd um að bregðast því barni eins og ég hafði brugðist hinum tveimur. Ég tók ákvörðun fyrst þá um að ég skyldi bera fulla  ábyrgð í þetta skiptið og vera móðir í öllum þeim skilningi sem það orð ber með sér.

Ég kynntist manni stuttu eftir að ég reis upp úr stuttum endurkynnum við Bakkus. Sá maður sá í mér eitthvað sem ég trúði ekki að ég ætti. Hann bar virðingu fyrir mér þó ég gerði það ekki sjálf. Hann elskaði mig meira en ég sjálf  hafði nokkurn tíma gert. Hann taldi mér trú um að ég gæti alið öll börnin mín upp þrátt fyrir að ég hafði enga trú á því sjálf. Ég fékk fyrstu börnin mín til mín aftur og hann elskaði þau eins og sín eigin. Ég er búin að vera edrú núna í sjö ár og mér líður vel í eigin skinni og meira en það stundum og þarf ekki lengur að berjast fyrir tilverurétti mínum.

En þá komum við aftur að þessari undirliggjandi tilfinningu og stundum byrjar hún með hugsun um að ég eigi þetta allt ekki skilið. Ég hafi ekki unnið til þess á nokkurn hátt að vera svona hamingjusöm. Ég sé ekki þessa alls virði. Og þá kemur depurðin og í kjölfar hennar sorgin og ég reyni að beita rökum og tala sjálfa mig til en ég ræð ekki við þær systur. Þegar sorgin nær tökum á mér get ég ekki annað en fundist ég föst í búri, eins og vængstýfðum fugli eða innilokuðu dýri. Og það er slæm tilfinning því hún er í engan máta í takt við aðstæður mínar.

Hvernig útskýri ég þessa tilfinningu fyrir ástvinum mínum án þess að gefa þeim þá tilfinningu að þeir séu veiðimaðurinn sem lokaði mig inni? Að þessi tilfinning tengist miklu frekar  sjálfsásökun fyrir eitthvað löngu liðið frekar en þeirri staðreynd sem ég lifi við í dag? Að mig langi til að víkka sjóndeildarhringinn með því að upplifa eitthvað nýtt, að upplifa frelsi til að fara eitthvert sem ég hef aldrei farið áður? Með þeim en ekki án þeirra?  Ekki til að forðast vandamálin sem hversdagsleikanum fylgi heldur til að takast á við þau í öðru umhverfi? Að mig langi til að finnast ég meira lifandi án þess að gefa í skyn að mér finnist ég dauð? Að mig langi í meiri lífsgleði og víðari tilveru? Að mig langi til að upplifa meiri hamingju án þess að kasta rýrð á þá hamingju sem ég hef?


Bara að minna á....

Ég er sjaldan hérna með nýjar færslur en ég er með þrjár aðrar síður og feisið. Ég tek við pöntunum á kortum á öllum síðunum mínum. Til að sjá hvernig kortin mín eru er hægt að skoða þau hér og hér en ef þið viljið fylgjast með fjölskyldunni þá er ég með myndir hér og hér.


Ómæ....

Þetta er alveg svakalega sætt!! Ég skellti stelpunum mínum í ballet um árið en því miður var áhuginn á þessu alveg í lágmarki.... endaði á því að ég tók meiri þátt í æfingunum en þær. Þá hætti ég.


mbl.is Fljúga litlu fiðrildin
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Hahahaharðlífi??

Mér finnst þessi frétt alveg æðisleg! Hún gjörsamlega lyfti lífi mínu á hærra plan!
mbl.is Fíkniefnin hafa ekki skilað sér
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Taldist ekki ástæða til.... ?

Af hverju er ekki tekið á svona mönnum??
mbl.is Meint kynferðisbrot á meðferðarheimili
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Kanelbullar...

Ég er að prófa uppskriftina hennar Móníku af sænskum kanelsnúðum... ég ætlaði líka að taka myndir af þeim og monta mig aðeins af þeim því þeir eru svaka girnilegir. En ég finn ekki myndavélasnúruna mína... En þeir eru svakalega girnó.

8 ára!!

Sesselja mín er orðin átta ára í dag!! Sesselja

Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband