Boðskortin (taka 2)

Þá er 2. prentun komin í hús og við hjónin dunduðum okkur við það í gær að skella nöfnum og heimilisföngum á umslög og létum stelpurnar skella ofan í þau einu stykki af óskemmdu, rétt stafsettu, sérhönnuðu af mér, fullkomnu brúðkaupsboðskorti. Þetta fer síðan í póst á mánudaginn.

Og svo að skemmtilegri hlutum.....

Ef þetta er bara ekki uppáhaldssöngvari minn allra tíma bara.... hann allavega nær að bræða mig í hvert skipti sem hann tekur fram gítarinn (sem er strengjalaus og brotinn).

 

Vinnuslys...

Ég var að steikja lummur eftir hádegið í dag í vinnunni og það varð svona steikingarsprengja í olíunni á annarri pönnunni. Sem betur fer er þetta nú ekki eins slæmt og það hljómar eða lítur út en ég brenndist samt lítillega á auganu. Fékk smyrsl til að bera á augað næstu daga og sjónin mun lagast hægt og rólega. Ef þetta er ekki mín vika þá veit ég ekki hvað!

Ómægod!!

Boðskortin voru eyðilögð fyrir okkur hérna heima af skæruliðum sem kunna ekki að ganga frá eftir sig!!! Ekki örvænta þó boðskortið komi ekki á næstunni. Það er önnur prentun væntanleg.

Allt að gerast!!

Nú er komið skrið á brúðkaupsundirbúninginn... Búið að ráða prest, panta kirkjuna, prenta boðskortin, bóka veisluaðstöðu og gistingu. Ef þið fáið ekki boðskort á næstunni þá hafið þið það!!

Á leiðinni heim.

Þá er húsmæðraorlofið mitt búið og ég sný heim endurnærð á líkama og sál. Ég hlakka til að koma heim og mér finnst það góð tilfinning.

Viðhaldið mitt.

Vinkonu minni finnst það mjög skelfilegt hvað ég skil persónuna Dexter vel. Jú, hann er raðmorðingi sem er ófær um tilfinningar. Hvernig hann er að vinna úr sínum málum í þessari þáttaröð með aðstoð sponsersins Lilu minnir óneitanlega á mín fyrstu skref í prógramminu. Að finna það að einhver annar skilur hvað maður sjálfur er að spá er merkilegt fyrirbæri og öflugra en maður getur ímyndað sér. En mér var ráðlagt að leita mér að sponser af mínu eigin kyni til að forðast svona flækjur eins og urðu í seinasta þætti. Það myndast svo djúpur skilningur á milli þess sem er að byrja og þess sem sponsar að það er mikil hætta á að tilfinningarnar ruglist og úr verði vesin. Ég man samt þegar ég var að stíga mín fyrstu skref í þessu (fyrir rúmum 12 árum!!) að það var maður sem ég tengdi mig miklu meira við en þessar kerlingar á fundunum mínum. Þessi maður var þannig að ég leit upp til hans og virti því hann var samt svo mannlegur þrátt fyrir tugi ára í prógramminu. Sumir gleyma með árunum hvernig það er að vera nýr. Og stundum eigum við konurnar það til að virka svolítið snobbaðar og stífar, sérstaklega í augum yngri og reynsluminni kvenna. Ég ákvað samt þá að taka leiðsögn og leita að sponser af eigin kyni... ég datt í það skömmu seinna. Hérna er lítið samfélag innan samfélagsins og ekki eins og maður hafi úrval af fólki til að velja sponser en ég hef notað það sem ég lærði af þessum merka manni sem ég leit upp til í fyrndinni og taka það sem fer fram á fundunum og reyni að nota það í mínum kringumstæðum. Að það hafi virkað í mörg ár með tveimur eldri mönnum sem kepptust við að taka í nefið er merkilegt. En ég finn að ég þarf meira... svo ég er að fara suður í nokkra daga.

Fráfall.

Bryndís frænka lést seinustu helgi eftir langa baráttu við veikindi. Hún verður jörðuð á morgun. Þegar fréttirnar bárust mér reif það ofan af sárinu eftir fráfall ömmu, Bryndís var litla systir hennar og þriðja systirin sem lætur í minni pokann fyrir krabbameini. Ég man eftir henni sem kvikri og hressri kellu sem stundaði golf af kappi og hló mikið. En eins og sannur listamaður ákvað ég að framkvæma gjörning til að vinna mig frá sorginni.

39° en lækkandi.

Litli-Karl er lasinn. Fannst hann eitthvað svo slappur á þriðjudaginn og þegar hann kom heim eftir leikskólann vildi hann leggja sig. Úlfatíminn var því rólegur á heimilinu þar sem karlarnir lögðu sig inn í "mömmurúmi". Þegar hann kom fram var hann mældur og rúmlega 39° var niðurstaðan. Í gærkvöldi var hann mældur aftur og enn voru það um 39°. Hann fer því ekkert á leikskólann fyrr en eftir helgi í fyrsta lagi. Nóttin er líka búin að vera lasin en það er ekkert vesin á henni. Það sem þarf að hafa fyrir henni hvort sem hún er lasin eða ekki er að kveikja á sjónvarpi... Líst að vísu illa á þetta gláp hennar því hún horfir á allt jafn gagntekinn, sama hvort það er barnaefni eða bein útsending frá Alþingi. Spurning hvort ég ætti að taka vinkonu mína til fyrirmyndar og pakka sjónvarpinu niður í smátíma... Ah, kannski þegar þættirnir með Dexter vini mínum eru hættir. En Sólin er alltaf að verða meiri og meiri gelgja... mín skilgreining á gelgju er að vera svo upptekin af útliti og tísku að ekkert kemst að nema það. Spurning hvort ég geti eitthvað gert í því eða eigi að láta þetta fljóta hjá.

Fyrir tengdó!!

Skellti inn krækjum hér til hliðar af myndaalbúmum. Enn sem komið er eru janúar og febrúar léleg því ég er ekki búin að vera dugleg með myndavélina...